1. «یَا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ ...»؛ آیه شریفه 73، سوره مبارکه حج.

2. «وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ...»؛ آیه شریفه 75، سوره مبارکه نسا.

3. «لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ ...»؛ آیات شریفه 62 – 60، سوره مبارکه احزاب.

4. «بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ ...»؛ آیه شریفه 22، سوره مبارکه زخرف.

5. «لَا یَمْنَعُ الضَّیْمَ الذَّلِیلُ وَ لَا یُدْرَکُ الْحَقُّ إِلَّا بِالْجِدِّ أَیَّ دَارٍ بَعْدَ دَارِکُمْ تَمْنَعُونَ وَ مَعَ أَیِّ إِمَامٍ بَعْدِی تُقَاتِلُونَ الْمَغْرُورُ وَ اللَّهِ مَنْ غَرَرْتُمُوهُ وَ مَنْ فَازَ بِکُمْ فَقَدْ فَازَ وَ اللَّهِ بِالسَّهْمِ الْأَخْیَبِ وَ مَنْ رَمَى بِکُمْ فَقَدْ رَمَى بِأَفْوَقَ نَاصِلٍ»؛ نهج البلاغه، خطبه 29. 

6. «ارْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ بِالصَّلَاةِ عَلَیَّ فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ»، امام صادق (ع): با صداى بلند بر من صلوات بفرستید که آن نفاق را از بین مى برد؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، 1407 ق، ج 2، ص 493.

7. «مِن خَردَلٍ مِن عَصَبِیَّةٍ بَعَثَهُ اللّهُ یَومَ القِیامَةِ مَعَ أعرابِ الجاهِلِیَّةِ»، پیامبر خدا (ص): هر کس در دلش به اندازه دانه خردلى عصبیّت باشد، خداوند در روز قیامت او را با اعراب جاهلیت محشور می‌کند؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، 1407 ق، ج 2، ص 308.

8. «إن کُنتُم لا مَحالَةَ مُتَعَصِّبینَ فتَعَصَّبوالِنُصرَةِ الحَقِّ وإغاثَةِ المَلهوفِ»، امام على (ع): اگر ناگزیر از داشتن تعصب هستید؛ پس، در راه یارى رساندن به حق و کمک به ستمدیده تعصّب نشان دهید؛ آمدی، عبدالواحد بن محمد، غررالحکم و درر الکلم، قم، دارالکتاب الإسلامیه، 1368 ش، ج 1، ص 258.

9. «ثَمَرَةُ الشَّجاعَةِ الغَیرَةُ»، امام على(ع): میوه شجاعت، غیرت است؛ آمدی، عبدالواحد بن محمد، غررالحکم و درر الکلم، قم، دارالکتاب الإسلامیه، 1368 ش، ج 1، ص 327.

10. «کانَ إبراهیمُ أبی غَیورا و أنا أغیَرُ مِنهُ، و أرغَمَ اللّهُ أنفَ مَن لا یَغارُ مِن المؤمنینَ»، پیامبر خدا (ص): پدرم ابراهیم با غیرت بود و من با غیرت تر از اویم. خدا، بینى مؤمنى را که غیرت ندارد، به خاک مالد؛ مجلسی، محمد باقر بن محمدتقی، بحار الانوار، بیروت، دار احیا التراث العربی، 1362 ش، ج 100، ص 248.

11. «إذا حَضَرَت بَلِیَّةٌ فاجعَلُوا أموالَکُم دونَ أنفسِکُم، و إذا نَزَلَت نازلةٌ فاجعَلُوا أنفسَکُم دونَ دِینِکُم، و اعلَمُوا أنَّ الهالِکَ مَن هَلَکَ دِینُهُ، و الحَریبَ مَن حُرِبَ دِینُهُ»، امام على (ع): چون بلایى [براى جانتان] فرا رسد مالهاى خود را سپر جانهایتان کنید و چون حادثه اى [براى دینتان] پیش آید جانهایتان را فداى دینتان کنید و بدانید که هلاک گشته کسى است که دینش هلاک شده باشد و غارت شده کسى است که دینش به غارت رفته باشد؛ کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1363 ش، ج 2، ص 216.