آثار غیرت دینی در حوزه‌ اقتصادی:

 اثر اول: رشد و توسعه اقتصادی. چگونه؟ امیرالمومنین (ع): تو اسیر کسی می‌شوی که از او چیزی طلب کرده‌ای!

 ما باید به جهت اقتصادی رشد کنیم و قوی شویم و دستمان جلوی دیگران دراز نباشد. این معنایش دشمنی است؟ خیر! با نیکی رفتار کنید.

اثر دوم: تقلیل فاصله فقیر و غنی

  عوامل تزلزل غیرت دینی

🔸️مقدمه:

۱) قدر هر کس به اندازه هدفش است. پیامبر (ص): اگر یک نفر سنگی را دوست داشته باشد خدا با همان سنگ محشورش می‌کند.

۲) صداقت هر کس به اندازه جوان‌مردی اوست (رفتار اباعبدالله (ع) در منزلگاه زباله و گفتن حقیقت به اصحاب)

۳) شجاعت هر کس به اندازه تسلیم‌ناپذیری اوست. ما جنگ‌طلب نیستیم ولی اگر کسی به ما حمله کند نمی‌ترسیم.

۴) عفت مومن به اندازه غیرت اوست. (عفت بر مدار غیرت است)، اگر دین ندارید در دنیا مرد باشید.

🔸️روح حاکم: حب الدنیا راس کل خطیئه: دنیادوستی، دنیاطلبی

آغاز تمام گرفتاری‌هاسا.

🔸️روند تزلزل غیرت دینی: (تدریجی)

● سوره روم آیه ۱۰: عاقبت بدخواهی، بدکاری، بدفکری و بددلی تکذیب آیات الهی است. جهنمی شدن کاملاً تدریجی است و حوصله شیطان خیلی زیاد است. تا متوجه شدید که یک پله پایین آمدید بایستید، ادامه ندهید!

🔸️ریشه تزلزل: افراط، تفریط

● افراط:

۱) امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند: پسرم مبادا در جایی که لازم نیست زیاده‌روی کنی. غیرت زیادی تو خانم پاکدامن را به بدگمانی و گناه می‌اندازد.

۲) در حلال خدا ما غیرت‌ورزی نداریم. مدارای دینی یعنی اگر کسی کاری انجام می‌دهد که حرام نیست حق ندارید نظر و سلیقه خود را به نام دین وارد کنید.

۱. «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ...»؛ آیه شریفه 165، سوره مبارکه بقره.

۲. «ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاءُوا...»؛ آیه شریفه 10، سوره مبارکه روم. 

۳. «الَّذِینَ یَتَرَبَّصُونَ بِکُمْ...»؛ آیه شریفه 141، سوره مبارکه نساء. 

۴. «لَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ...»؛ آیه شریفه 8، سوره مبارکه ممتحنه.

۵. «کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ»؛ آیه شریفه 26، سوره مبارکه الرحمن. 

۶. «قَدْرُ اَلرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ وَ صِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِهِ وَ شَجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ أَنفَتِهِ وَ عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَیْرَتِه»؛ نهج البلاغه، حکمت 47. 

۷. «الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ، وَ عَلَى کُلِّ دَاخِلٍ فِی بَاطِلٍ إِثْمَانِ، إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَى بِه»؛ نهج البلاغه، خطبه 154. 

۸. «ایاک و التَّغایرَ فی غَیر مَوضِعِ غَیرَةٍ، فَانَّ ذلِک یدعُوا الصَّحیحَةَ الی السَّقَمِ و البَریئَةَ الی الرَّیبِ»؛ نهج البلاغه، نامه 31.

۹. «امْنُنْ عَلَى مَنْ شِئْتَ تَکُنْ أَمِیرَهُ وَ احْتَجْ إِلَى مَنْ شِئْتَ تَکُنْ أَسِیرَهُ وَ اسْتَغْنِ عَمَّنْ شِئْتَ تَکُنْ نَظِیرَهُ»، امیرالمومنین(ع): بر هرکس که می‌خواهى، نعمت ده تا امیر او باشى و به هرکس که می‌خواهى، اظهار نیاز کن تا اسیر او گردى و به هرکس که می‌خواهى، بی‌نیازى نشان ده، تا همانند او باشى؛ مجلسی، محمد‌باقر بن محمد‌تقی، بحار‌الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403 ق، ج 72، ص 107.

۱۰. «مَن أحَبَّنا کانَ مَعَنا یَومَ القِیامَةِ، ولَو أنَّ رَجُلاً أحَبَّ حَجَرًا لَحَشَرَهُ اللّهُ مَعَهُ»، پیامبر (ص): هر که ما را دوست بدارد، روز قیامت با ما خواهد بود. انسان حتى اگر سنگى را دوست بدارد، خداوند او را با همان سنگ محشور مى کند؛ مجلسی، محمد‌باقر بن محمد‌تقی، بحار‌الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403 ق، ج 74، ص 382. 

۱۱. «انِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لاَ بَطِراً وَ لاَ مُفْسِداً وَ لاَ ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ اَلْإِصْلاَحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ»، امام حسین (ع) : همانا من براى سرکشى و خود پسندی و تکبر و فساد کردن و ظلم نمودن خارج نشدم [قیام نکردم]. و به تحقیق که من برای اصلاح و درست کردن [کارها] در میان امت جدم قیام کردم؛ مجلسی، محمد‌باقر بن محمد‌تقی، بحار‌الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403 ق، ج 44، ص 327.

۱۲. «مَنْ کَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا»، امام حسین (ع): هر کس می‌خواهد جان خود را در راه ما بذل کند و خود را برای ملاقات با خدا آماده کرده است، با ما کوچ کند؛ ابن‌طاووس، علی بن موسی، اللهوف علی قتلی الطفوف، ترجمه احمد فهری زنجانی، تهران، جهان، ج 1، ص 30.

۱۳. «لا وَاللّه ِلا أُعطیکُم بِیَدی إعطاءَ الذَّلیلِ وَلا أُفِرُّ فِرارَ العَبیدِ»، امام حسین (ع): به خدا سوگند، نه دست ذلّت و خوارى به شما می‌دهم و نه چونان بردگان می‌گریزم؛ مجلسی، محمد‌باقر بن محمد‌تقی، بحار‌الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403 ق، ج 44، ص 191.

۱۴. «وَیْلَکُمْ یَا شِیعَةَ آلِ أَبِی سُفْیَانَ إِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دِینٌ وَ کُنْتُمْ لاَ تَخَافُونَ اَلْمَعَادَ فَکُونُوا أَحْرَاراً فِی دُنْیَاکُمْ هَذِهِ وَ اِرْجِعُوا إِلَى أَحْسَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ عَرَباً کَمَا تَزْعُمُونَ»، امام حسین (ع): وای بر شما ای پیروان ابی سفیان! اگر دین ندارید و از روز معاد هم نمی‌ترسید، پس لااقل در دنیای خود، آزادمرد باشید و به اصل و حسب خود رجوع کنید؛ اگر عرب هستید، آن گونه که خود گمان دارید؛ ابن‌طاووس، علی بن موسی، اللهوف علی قتلی الطفوف، ترجمه احمد فهری زنجانی، تهران، جهان، ج ۱، ص ۱۰۲.

۱۵. «حُبُّ اَلدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ»، پیامبر (ص): دوستى دنیا سر چشمه هر گناه و خطائى است؛ مجلسی، محمد‌باقر بن محمد‌تقی، بحار‌الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403 ق، ج 67، ص 315.

۱۶. «لاَ غَیْرَةَ فِی اَلْحَلاَلِ»؛ امام صادق (ع): در امور حلال، غیرت ورزیدن، بی مورد است؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407 ق، ج 5، ص 537.